مدیریت گوسفند

گوسفند جزو حیوانات دامی که در صورت مدیریت صحیح قابلیت بهره وری فراوان را دارد. شیوه های مدیریتی مختلفی جهت مهار آن وجود دارد.

علت مدیریت گوسفند

اهلی شدن اولین حیوانات دامی گوسفند و بز بطور تقریبی به (۸۰۰۰) سال قبل برمیگردد.

حیوانات دامی گوسفند جزو حیوانات بسیار سازگار موجود در تمامی نقاط جهان علی الخصوص نواحی خشک فاقد گوسفند میباشد.

مدیریت گوسفندها جهت مهار تغذیه ، رشد مناسب و تولیدمثل ، شیردهی در حد مناسب ، راندمان و بهره وری و در نتیجه افزایش سطوح سلامتی آن ها بایستی بسیار مورد توجه قرار گیرد.

به علت تنوع محیط های متفاوت پرورشی نژادهای مختلفی از گوسفندها ، رفع نیاز های محیط زیستی و جمعیت مردم بطور قابل توجه و شایانی افزایش پیدا کرده است.

شیوه های مدیریت تولید و پرورش حیوانات دامی گوسفند متفاوتی در مناطق مختلف جهان مورد استفاده قرار میگیرد.

سیستم مدیریت معمولی گوسفند

سیستم های مدیریتی معمولی گوسفند ، بطور معمول چرای گسترده گوسفند در تمامی بازه های زمانی سالیانه و کمترین میزان مراقبت و نگهداری از آن را در بر میگیرد.

این نوع سیستم مدیریتی در نیوزیلند ، ناحیه جنوبی آفریقا و استرالیا به علت دسترسی به علوفه وجود دارد.

نقش تغذیه در سیستم های مدیریتی

مدیریت پرورش و بکارگیری تغذیه متراکم گوسفند ها در طی ماه های زمستان وجود دارند. که جهت دسترسی به مراتع در طی تمامی ماه های سال نوعی سیستم متراکم جهت نگهداری و پرورش متراکم گوسفندها میباشد.

که در مناطق اروپایی ، بریتانیا و نواحی غربی ایالات متحده آمریکا و سایر نواحی دارای شرایط آب و هوایی سرد و برفی است.

سیستم مدیریت فشرده گوسفند

گله های کوچکی که دارای روش های مدیریتی متراکمی هستند ، در تمامی نقاط جهان وجود دارند.

اکثر گله هایی که به منظور برآورد شیردوشی ، دستیابی به پشم های رنگی طبیعی ، تولید جوجه های پرورشی اصیل مورد پرورش قرار میگیرند.

همچنین گله های گوسفندی که به قصد پرورش خانگی و تجارت مورد پرورش قرار میگیرند ، در ایالات متحده و کانادا رایج میباشند.

سیستم های کنترل نُرمال جهت پرورش گله های کم متراکم گوسفند و بز در اطراف جاده ها در مناطق خاورمیانه ، آسیا و مکزیک وجود دارند.